Man oh man

Vanmorgen kwam ik in mijn joggingbroek en toffe (dat dan weer wel) sneakers aangesloft om plaats te nemen aan een van de tafeltjes bij Ludwig: de bakkerij met lekkere ontbijtjes van eitjes tot verse jus, speciaal servies, een kat, een hond en een papieren olifant in het gangpad. Nog nooit ging ik gewoon de straat op in mijn joggingbroek, laat staan met de trein naar Eindhoven. Maar ach het is zondag en dit is zo'n plekje waar het kan. Niemand die me vreemd aan kijkt, iedereen doet lekker zijn ding. Ik heb het gevoel dat ze het zelfs best wel cool vinden dat ik me er niets van aan trek wat een ander vindt. Allerlei mensen lopen in en uit om aan het barretje gemaakt van houten kratjes plaats te nemen. Zo af en toe begint iemand een gesprek met me om te vragen wat ik doe of om te zeggen dat ik goed bezig ben. De hond rent als een dolle op en neer om met me te spelen. Er stelt zelfs iemand voor om straks nog even een dansje te doen. Gewoon hup, in de bakkerij. Omdat dit tof is met mensen die je nog niet kent. Met een glimlach zit ik later achter mijn laptop mee te bewegen op de muziek die ook nog eens kneitergoed is. Man man man, wat een plek.