Puur

“Ik vind het heel knap van me. Het was heel moeilijk wat ik net gedaan heb.” Terwijl ik in de wachtkamer bij de dokter zit, hoor ik een klein meisje tegen haar moeder praten. Ik weet niet wat ze net gedaan heeft maar ze heeft er duidelijk geen moeite mee om trots op zichzelf te zijn. Het kleine meisje inspireert me. Ze zit in ons allemaal: de kleine versie van onszelf. Nog weinig beïnvloed door de buitenwereld. Nog helemaal puur.

Door de jaren heen zijn we door allerlei regels en invloeden van buitenaf veranderd en daarmee is ook het stemmetje waarmee we tegen onszelf praten veranderd. Laten we de volgende keer dat we iets knaps hebben gedaan het maar weer lekker delen met elkaar. Wat de ander daar ook van mag vinden. Wij voelen namelijk zelf wel hoe fraai het is wat we hebben gedaan. En dat gevoel mag er zijn.